دانشمندان میگویند خواب خوب یادگیری زبان را تقویت میکند
خواب با هماهنگکردن امواج مغزی، کمک به فراگیری زبان و ارائهی درمانهای احتمالی برای آسیبهای شناختی، حافظه و یادگیری را تقویت میکند.
خواب به دلایل زیادی حیاتی است و اکنون، تیمی از دانشمندان بینالمللی انگیزهی قانعکنندهی دیگری را برای هشت ساعت خواب شب کشف کردهاند: خواب شب به مغز کمک میکند تا زبان جدید را ذخیره کند و یاد بگیرد.
بهگزارش سایتکدیلی، مطالعهای که توسط دانشگاه استرالیای جنوبی انجام و در مجلهی علوم اعصاب منتشر شد، نشان داد که هماهنگی دو رویداد الکتریکی در مغز هنگام خواب، بهطور قابلتوجهی توانایی ما برای بهخاطرسپردن کلمات جدید و قوانین پیچیدهی گرامری را بهبود میبخشد.
خواب حافظه را برای یادگیری زبان تقویت میکند
محققان در آزمایشی با ۳۵ شرکتکنندهی بزرگسال بومی انگلیسیزبان، فعالیت مغزی افراد را که زبان «مینی پینیین» را آموختند ردیابی کردند. زبان مینی پینیین نسخهای کوچک از چینی ماندارین مخصوص یادگیری است که از نظر قواعد گرامری به انگلیسی شباهت دارد.
نیمی از شرکتکنندگان زبان مینی پینیین را در هنگام صبح یاد گرفتند و سپس عصر بازگشتند تا حافظهی خود را آزمایش کنند. نیم دیگر شرکتکنندگان، مینی پینیین را در شب یاد گرفتند و سپس درحالی که فعالیت مغزشان ثبت میشد، یک شب در آزمایشگاه خوابیدند. محققان پیشرفت یادگیری افراد گروه دو را هنگام صبح آزمایش کردند. افرادی که شب خوابیدند نسبت به کسانی که بیدار ماندند و سپس اطلاعات خود را آزمایش کردند، عملکرد بسیار بهتری در یادگیری زبان داشتند.
جفتشدگی امواج مغزی و حافظه
دکتر زکریا کراس، محقق ارشد مطالعه، میگوید بهبودهای مبتنی بر خواب با جفتشدگی نوساناتِ آهسته و دوکهای خواب (الگوهای امواج مغزی که درطول خواب NREM همگام میشوند) مرتبط بودند. دکتر کراس میگوید: «این جفتشدن احتمالاً منعکسکنندهی انتقال اطلاعات آموختهشده از هیپوکامپ به قشر مغز است و حافظهی بلندمدت را افزایش میدهد.»
توانایی یادگیری زبان با جفتشدن نوسانات آهسته و دوکهای خواب مرتبط است
دکتر کراس توضیح داد فعالیت عصبی پس از خواب، الگوهای منحصربهفردی از نوسانات تتا مرتبط با کنترل شناختی و تثبیت حافظه را نشان داد که نشاندهندهی ارتباط قوی بین هماهنگی امواج مغزی ناشی از خواب و نتایج یادگیری است.
دکتر اسکات کوسنس، محقق دانشگاه استرالیای جنوبی، میگوید مطالعهی جدید، بر اهمیت خواب در یادگیری قوانین پیچیدهی زبانی تاکید دارد. دکتر کوسنس میگوید: «با نشاندادن اینکه چگونه فرآیندهای عصبی خاص در طول خواب از تثبیت حافظه پشتیبانی میکنند، دیدگاه جدیدی در مورد چگونگی تأثیر اختلال خواب بر یادگیری زبان ارائه میکنیم. خواب فقط آرامشبخش نیست، بلکه حالتی فعال و دگرگونکننده برای مغز است.»
یافتههای مطالعه همچنین ممکن است به درمان افراد مبتلا به اختلالات مرتبط با زبان، از جمله اختلال طیف اوتیسم (ASD) و آفازی (عدم قدرت تکلم) که مبتلایان به آنها اختلالات خواب بیشتری نسبت به سایر بزرگسالان دارند، کمک کند.
کاربردهای درمانی
تحقیقات روی حیوانات و انسانها نشان میدهد که نوسانات آهسته، انعطافپذیری عصبی را بهبود میبخشد. انعطافپذیری عصبی، توانایی مغز برای تغییر و انطباق با رشد یا در پاسخ به تجربیات و آسیب است.
دکتر کراس میگوید نوسانات آهسته در مغز میتواند با استفاده از ابزارهایی مانند تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) تقویت شود. با انجام این کار، ممکن است پیشرفت گفتار و زباندرمانی برای افراد مبتلا به آفازی را سرعت داد.
محققان قصد دارند در آینده بررسی کنند که چگونه پویایی خواب و بیداری بر یادگیری سایر وظایف شناختی پیچیده تأثیر میگذارد. درک نحوهی عملکرد مغز در طول خواب پیامدهایی فراتر از یادگیری زبان دارد. چنین درکی میتواند نحوهی رویکرد ما در آموزش، توانبخشی و آموزش شناختی را متحول کند.