یکی از افزودنی‌های لبنیات می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع دو را افزایش دهد

مطالعات اولیه نشان می‌دهند کاراگینان که معمولا در گوشت، پنیر، سایر لبنیات و جایگزین‌های لبنی یافت می‌شود، با خطر ابتلا به دیابت نوع دو همراه است.

کاراگینان (که به عنوان E407 نیز شناخته می‌شود) نوعی امولسیفایر و عامل غلیظ‌کننده رایج است که از دهه ۱۹۵۰ در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفته است. کاراگینان از جلبک‌های دریایی قرمزی مانند خزه ایرلندی (Chondrus crispus) به دست می‌آید.

درحالی‌که مطالعات گذشته کاراگینان را با بیماری‌های التهابی مزمن روده، زخم‌ها و سطوح بالاتر قند خون در حیوانات مرتبط دانسته‌اند، پژوهش‌های محدود به این معنا بود که مشخص نیست این اثرات در انسان‌ها نیز بروز می‌کند یا خیر.

پژوهشگران برای پی‌بردن به این موضوع، تاثیر کاراگینان را روی گروهی متشکل از ۲۰ مرد جوان با شاخص توده بدنی (BMI) بین ۱۸٫۵ تا ۲۹٫۹ کیلوگرم بر متر مربع در دوره دو هفته‌ای مورد بررسی قرار دادند. به گروهی از افراد دارونما داده شد و گروه دیگر در کنار رژیم غذایی خود دوزهای مختلفی از کاراگینان را مصرف کردند.

نتایج حاکی از افزایش نفوذپذیری روده کوچک بود که پژوهشگران این موضوع را به التهاب روده نسبت دادند. به‌گفته‌ی پژوهشگران، این امر می‌تواند پیامدهای سلامتی طولانی‌مدتی داشته باشد و خطر ابتلا به بیماری‌های التهابی مانند دیابت نوع دو را افزایش دهد.

پژوهشگران به‌طورخاص به تاثیر کاراگینان روی توانایی بدن به واکنش در برابر انسولین علاقه‌مند بودند. انسولین هورمونی است که سطح قند را در خون تنظیم می‌کند.

هرچند توجه به این نکته مهم است که هیچ‌کدام از شرکت‌کنندگان به‌طور قابل‌توجهی تحت تاثیر کاراگینان موجود در رژیم غذایی خود قرار نگرفتند، یافته‌ها نشان می‌دهد افرادی که وزن بالاتری داشتند، حساسیت کمتری به انسولین داشتند. همچنین احتمال اینکه شرکت‌کنندگان سطوح بالاتر التهاب را در خون و هیپوتالاموس نشان دهند، بیشتر بود. هیپوتالاموس ناحیه‌ای از مغز است که مسئول اشتها، مصرف انرژی و مدیریت هورمون‌ها است. کاهش حساسیت بدن به انسولین پیش از ابتلا به دیابت اتفاق می‌افتد.

براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، افرادی که بیشتر درمعرض خطر ابتلا به دیابت نوع دو قرار دارند، افراد بالای ۴۵ سال و افراد دارای اضافه وزن هستند؛ اما شیوع آن در بین جوانان نیز درحال افزایش است.

هرچند نتایج حاکی از آن است که پژوهش‌های بیشتر درباره تاثیر کاراگینان بر سلامتی انسان ممکن است مفید باشد، پژوهش‌های انجام‌شده تاکنون روی گروه کوچکی از شرکت‌کنندگان و گروهی نسبتا همگن متمرکز شده است. برای مثال، در این مطالعه زنان و افراد مسن گنجانده نشدند.

پروفسور نوربرت استفان از نویسندگان مقاله توضیح می‌دهد دلیل احتمالی برای عدم مشاهده‌ی اثرات متابولیکی قابل‌توجه ناشی از کاراگینان، این است که شرکت‌کنندگان در مطالعه وضعیت سلامت مناسبی داشتند و بدن افراد سالم ممکن است کمتر تحت‌تأثیر تغییرات یا ترکیبات خاص مانند کاراگینان قرار گیرد.