این ویژگی ها یعنی شما والدین خوبی هستید

ویژگی های یک پدر و مادر خوب ثابت یا مطلق نیست؛ چیزی که ممکن است برای یک فرد والدین خوب به نظر برسد، ممکن است برای شخص دیگری با این تعریف مناسب نباشد. اما به طور کلی، این ویژگی ها و عادات را می توان در والدینی که مهارت های فرزندپروری خوبی را تمرین می کنند، یافت.
هر فرزندی و هر پدر و مادری به نسبت سایرین متفاوت است و هر خانواده نیازها و شرایط منحصر به فردی دارد. اما بیشتر بچه‌ها از والدینی که برای مراقبت، توجه و عشق بی‌قید و شرط تلاش می‌کنند، سود می‌برند اما انتظاراتی هم دارند.

فرزندتان را راهنمایی و حمایت کنید

والدین طبیعتاً دوست دارند فرزندانشان موفق شوند و ممکن است کودکان را تحت فشار قرار دهند، مطالبه کنند یا حتی آنها را تهدید به تنبیه کنند تا آنها را وادار به تمرین یک ساز، برتری در یک ورزش، کسب نمرات عالی و غیره کنند. واقعیت این است که سختگیر بودن مادر یا پدر باعث نمی شود کودکان نسبت به سایرین بیشتر موفق شوند. بلکه کودمان به حمایت شما نیاز دارند نهع سختگیری بیش از حد.

استقلال کودک را تشویق کنید

والدین خوب می دانند که برای بچه ها مهم است که کارهایی را برای خودشان انجام دهند. چه تکالیف باشد، چه کارهای خانه یا دوست یابی، بهترین کاری که ما به عنوان والدین می توانیم انجام دهیم این است که بچه ها را به جایی برسانیم که بتوانند به تنهایی از پس کارها برآیند. با این حال، گفتن اینکه چقدر باید کمک کنیم و چقدر باید به بچه ها اجازه دهیم خودشان چیزی را کشف کنند، می تواند سخت باشد.

به عنوان یک قاعده کلی، کمک به فرزندتان در مورد کاری، زمانی خوب است که آن را با هدف انجام دهید و به او آموزش دهید که در نهایت آن را به تنهایی بتواند انجام دهد.

به عنوان مثال، این ایده خوبی نیست که والدین، مثلاً تکالیف کودک را برای آنها انجام دهند و دقیقا دیکته کنند که بچه ها چه چیزی و چگونه بازی کنند. اینها نمونه های قطعی کنترل گری است، نه کمک. اما اگر به کودک نشان دهید که چگونه یک مشکل درسی را حل کند یا مشکلی را با دوستش به روشی محترمانه حل کند، الگوی خوبی در اختیار فرزندتان قرار داده اید.

مراقب باشید که آنها تماشا می کنند

آیا می‌خواهید به همسایه‌ای بگویید که کار بدی انجام داده یا سر راننده‌ای که حرف شما را قطع کرده فریاد بزنید؟ در حالی که ما همیشه نمی‌توانیم کامل باشیم، والدین خوب می‌دانند که بچه‌ها همیشه از نمونه‌هایی که ما می‌سازیم یاد می‌گیرند. اگر می‌خواهیم فرزندانمان در بزرگسالی مهربان ، همدل و خوش اخلاق باشند، باید سعی کنیم بهترین رفتار خود را داشته باشیم و به دیگران احترام بگذاریم.

از کینه توزی یا نامهربانی بپرهیزید

آیا والدین می توانند گهگاه عصبانی شوند یا فریاد بزنند؟ به طور قطع، ما انسان هستیم. اما توهین یا تحقیر دیگران یا تحقیر کودک هرگز راه خوبی برای آموزش چیزی نیست. آیا می خواهید با شما این گونه رفتار شود؟ پس با آنها و با دیگران نیز به درستی رفتار کنید.

به فرزندان خود نشان دهید که آنها را دوست دارید

همه ما ممکن است آنقدر مشغول شویم که به راحتی فراموش کنیم که وقت بگذاریم و به فرزندانمان نشان دهیم که چه احساسی نسبت به آنها داریم. حرکات کوچک، مانند نوشتن یادداشت برای جعبه ناهار آنها یا به اشتراک گذاشتن چیزهایی درباره خود با آنها، می تواند ارتباط شما با آنها را تقویت کند و به فرزندتان نشان دهد که چقدر او را هر روز دوست دارید.

عذرخواهی کنید

احتمالاً با عذرخواهی و تلاش برای جبران کارهایی که انجام داده‌اند، به فرزندانتان یاد می‌دهید که مسئول کارهای اشتباهی هستند که انجام داده‌اند.

والدین خوب می دانند که همه والدین گاهی اوقات ممکن است اشتباه کنند اما مهم این است که از آنها درس بگیرند و به فرزندان خود نشان دهند که چگونه مسئولیت کارهای خود را بپذیرند.

فرزند خود را به طور مؤثر تنبیه کنید

انضباط (نه تنبیه) نه تنها یکی از بهترین چیزهایی است که می توانید به فرزندان خود بیاموزید، بلکه راهی برای اطمینان از تربیت کودکی است که شادتر خواهد بود. چرا تربیت کودکان اینقدر مهم است ؟ کودکانی که نظم و انضباط ندارند، بسیار بیشتر احتمال دارد که لوس ، ناسپاس، حریص باشند و جای تعجب نیست که در پیدا کردن دوستان و شادی در زندگی بعدی مشکل داشته باشند.

فرزندتان را همانگونه که هستند بپذیرید

هدفتان این باشد که فرزندتان را همان طور که هست ببینید، نه کسی که امیدوارید تبدیل شود. ممکن است شما دوست داشته باشید کودکتان فوتبالیست خوبی باشد اما او خواننده آرام‌تری شده است.

بسیار خوب است که بچه ها را تشویق کنید تا چیزهایی را امتحان کنند که ممکن است آنها را از منطقه امن خود خارج کند.برای کودکان «تا زمانی که واقعاً آن را امتحان نکنی، نمی‌دانی دوستش داری یا نه» گاهی اوقات می‌تواند صدق کند، به‌ویژه برای بچه‌هایی که هنوز نمی‌دانند چه کسی هستند و چه می‌خواهند.

اما برای والدین مهم است که یک بررسی سریع انجام دهند و مطمئن شوند که به دلایل درستی بچه ها را تحت فشار قرار می دهند (برای امتحان کردن، نه به این دلیل که والدین می خواهند کودک کسی باشد که نیست).