اعتیاد بچه ها به تلفن های هوشمند

در عصر امروز ما بدون تلفنهای هوشمندمان احساس گم شدن می کنیم. این گوشی ها کارایی بسیاری دارند. بعضی اوقات گوشی ها راهی سریع برای پرت کردن حواس بچه های شلوغ یا “بی حوصله” و مشغول کردن آنها هستند. با این وجود شواهد زیادی وجود دارند که استفاده از وسایل الکترونیکی می تواند برای کودکان مضر باشد.

استفاده بیش از حد از گوشی های هوشمند و تبلت ها باعث بروز مشکلات سلامت روانی در کودکان و نوجوانان می شود.

تحقیقی که اخیراً منتشر شد، به بررسی اثر زمان استفاده از صفحه نمایش بر روی بیش از چهل و چهار هزار کودک و نوجوان دو تا هفده ساله پرداخت. نتایج این مطالعه جدیدترین موردی است که به موضوعی بسیار نگران کننده اشاره می کند:

” استفاده بیش از ۱ ساعت در روز از صفحه نمایش با بهزیستی روانشناختی پایین تر، از جمله حس کنجکاوی کم تر، خودکنترلی پایین تر، حواس پرتی بیشتر، مشکل در پیدا کردن دوست، پایداری کم تر رابطه عاطفی، نیاز به مراقبت سخت تر از این کودکان و عدم توانایی در انجام وظایف همراه بود. ”

زمان استفاده از صفحه نمایش شامل تلویزیون، تلفن های هوشمند، رایانه ها و سایر دستگاه های الکترونیکی می شود. با توجه به این مقیاس که کمتر از یک ساعت در روز، استفاده کم، چهار ساعت در روز، استفاده متوسط و هفت ساعت یا بیشتر در روز، استفاده زیاد از این وسایل تلقی می شود، بروز افسردگی، اضطراب و بیماری روانی در افرادی که استفاده زیادی از وسایل الکترونیکی داشتند، دو برابر بیشتر از کاربران کم مصرف بود. به نظر می رسد که حتی کاربران متوسط نسبت به کاربران کم مصرف وسایل الکترونیکی شخصی یا کسانی که اصلا از این وسایل استفاده نمی کنند، از سلامت روانشناختی کمتری برخوردار هستند. مشاهدات موجود در این مطالعه بدون توجه به نژاد، جنسیت و وضعیت اقتصادی – اجتماعی به دست آمد.

این امر خصوصاً زمانی نگران کننده میشود که این نکته را نیز مورد توجه قرار دهید که کودکان قبل از سن نوجوانی به طور متوسط شش ساعت، نوجوانان بیش از نه ساعت در روز از این وسایل استفاده می کنند و این میزان جدا از استفاده از رایانه برای کار در مدرسه است.

به طور قطعی بین زمان استفاده از صفحه نمایش در کودکان و سلامت جسمی ضعیف رابطه وجود دارد.

یک تحقیق جامع، قرار گرفتن بیش از حد در معرض صفحه نمایش در کودکان را به رژیم غذایی ضعیف، چاقی کودکان، دیابت، خواب نامناسب و آمادگی جسمی عمومی پایین مرتبط کرده است. همانطور که می دانیم جدا کردن سلامت جسم از سلامت روان غیرممکن است. هنگامی که شخصی زمان زیادی را پای صفحه نمایش می گذراند، تحرک روزانه لازم به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. یک مطالعه جامع کانادایی تأثیرات مضر استفاده از نمایشگرها را بر روی وضعیت سلامت کودکانی که به طور روزانه بیش از دو ساعت با این وسائل مشغول هستند، ثابت کرد و به دلیل لزوم فعالیت های بدنی بیشتر، بیش از این زمان را برای کودکان توصیه نمی کند. کودکان نباید بی تحرک باشند.

تحقیقات دیگری وجود رابطه بین اختلال در رشد مغزی کودکان خردسال و میزان قرار گرفتن در معرض وسایل الکترونیکی را نشان داده است. هر چه کودک کوچکتر باشد، سرعت نسبی رشد بیشتر خواهد بود. “دوره بحرانی” بین تولد و سه سالگی است. زمانی که شبکه عصبی با بیشترین سرعت در حال شکل گیری است و پایه و اساس بقیه سال های زندگی را شکل می دهد. تجربه و محیط كودكان در این مدت در رشد مغز بسیار مؤثر است.
زمان بیشتر استفاده از صفحه نمایش برای کودکان خردسال به طور مستقیم با رشد مغزی ضعیف و مشکلات رفتاری مرتبط بوده است. در حقیقت، بیش از دو ساعت در روز زمان صفحه نمایش در کودکان پیش دبستانی می تواند تسلط بر زبان را به تأخیر می اندازد و باعث عدم توسعه حافظه، ضعف خواندن و مهارت های ریاضی و گاهی اوقات مشکل در تشخیص واقعیت فیزیکی از مجازی می شود.

دادن تلفن به فرزندتان مانند دادن مواد مخدر به آنها است.

مندی سالیگاری، درمانگر برتر اعتیاد از انگلستان این گونه هشدار می دهد. تهیه گوشی های هوشمند برای کودک مانند “دادن یک گرم کوکائین به آنها است”.

صرف مدت زمان طولانی برای پیام دادن در اینستاگرام، تلگرام یا هر صفحه اجتماعی دیگری می تواند به اندازه مواد مخدر و الکل اعتیاد آور باشد. برخی مطالعات نشان داده اند که “کنار گذاشتن” تلفن های هوشمند می توانند علائم ترک را ایجاد کنند.

نوجوانان و افراد قبل از نوجوانی نیز در معرض آسیب های ناشی از زمان زیاد استفاده از نمایشگرها قرار دارند. با بزرگتر شدن كودكان، نحوه استفاده از وسایل الكترونيكی از سرگرمی و آموزش به تعاملات اجتماعی تغییر پیدا می كند و غالباً جایگزین تماس های چهره به چهره انسانی می شود. با افزایش استفاده، بسیاری از نوجوانان به گوشی ها و رایانه خود معتاد می شوند، زیرا مغز دوپامین (هورمون لذت) را با محرک ها و تعامل های بصری خاصی آزاد می کند. نود و یک درصد از نوجوانان حداقل به صورت گاه به گاه و بیش از نیمی از آنها حداقل روزی یک بار به رسانه های اجتماعی دسترسی دارند.

این استفاده بیش از حد از وسایل الکترونیکی می تواند باعث عدم تعادل هورمونی شود و بر انتقال دهنده های عصبی مغز تأثیر بگذارد. این عدم تعادل می تواند پاسخهای رفتاری و عاطفی را تحت تأثیر قرار دهد. نوجوانان معتاد به این وسایل می توانند اضطراب، افسردگی، تکانشگری و بی خوابی را تجربه کنند. “افسردگی فیس بوکی” وضعیتی واقعی است که با سلامت روان و مشکلات عزت نفس شناخته می شود.

نتیجه مقاله ای که توسط انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شد، از این قرار است:

“( در بین دانش آموزان کلاس های ۸ ، ۱۰ و ۱۲) سلامت روانشناختی (که با عزت نفس، رضایت از زندگی و خوشبختی اندازه گیری می شود) ناگهان پس از سال ۲۰۱۲ کاهش یافت. نوجوانانی که وقت بیشتری را صرف ارتباطات الکترونیکی و استفاده از صفحه نمایش (به عنوان مثال، رسانه های اجتماعی، اینترنت، پیام کوتاه، بازی) و وقت کمتری را صرف فعالیتهای بدون استفاده از صفحه نمایش کردند (به عنوان مثال تعاملات اجتماعی حضوری، ورزش / تمرین، تکالیف مدرسه، حضور در خدمات مذهبی) از سلامت روانشناختی کمتری برخوردار بودند. نوجوانانی که وقت کمتری را صرف برقراری ارتباطات الکترونیکی می کردند، خوشحال ترین افراد بودند. “علاوه بر این، نوجوانانی که وقت زیادی را با تلفن های هوشمند خود می گذرانند، می توانند مبتلا به “تکست نک” شوند: آسیبی به شکل کشیدگی مکرر که ناشی از خم شدن روی وسیله ای است که در دست شماست. درد عضلانی در گردن، شانه ها و کمر می تواند ناشی از حالت معمول سر به جلو در هنگام استفاده از این وسایل باشد. کلینیک کلیولند گزارش می دهد که تعداد زیادی از کودکان و نوجوانان به دلیل درد ناشی از این وضعیت تحت درمان هستند. در صورت عدم تشخیص ، “تکست نک” می تواند سایر مشکلات اسکلتی عضلانی، از جمله مشکلات تنفسی، قلب و گردش خون را ایجاد کند.

علاوه بر این، وابستگی یا اعتیاد به تلفن همراه می تواند به صورت پیشرفت مشکلات بینایی، شنوایی و لمسی بروز پیدا کند. رفتارهای متداول مرتبط با سایر انواع اعتیاد (از جمله سوء مصرف مواد و قمار) نیز با اعتیاد به صفحه نمایش در نوجوانان مرتبط بوده است.

آکادمی اطفال آمریکا محدودیت های حداکثر زمان استفاده از صفحه نمایش در روز را برای کودکان به این صورت توصیه می کند:

کودکان کمتر از هجده ماه نباید از این وسایل استفاده کنند.
کودکان دو تا پنج سال کمتر از یک ساعت
محدودیت های مداوم برای کودکان شش سال و بالاتر، همراه با نظارت دقیق بر رفتار و فعالیت بدنی کافی و فعالیت های بین فردی.

رسانه های دیجیتال، مادامی که جایگزین تجربه زندگی واقعی یا یادگیری تعاملی و روابط شخصی نشوند، جای خود را در زندگی کودکان دارند. عواقب استفاده بیش از حد از صفحه نمایش می تواند بر سلامت جسمی و روحی کودکان در کوتاه مدت و بلند مدت تأثیر بگذارد.