درمان نقرس و بیماری قلبی با داروی سرطان

شیوع نقرس از دهه ۱۹۶۰ در ایالات متحده بیش از دو برابر شده است، اما یک داروی سرطان می‌تواند به این بیماران کمک کند.

در حال حاضر تحقیقات زیادی روی توسعه مهارکننده‌های Polo-like kinase ۱ (PLK۱) برای درمان سرطان با چندین دارو که در حال حاضر در آزمایش‌های بالینی و حداقل یکی در مرحله آخر آزمایش فاز ۳ است، وجود دارد. اما دانشمندان دانشگاه «کمبریج» فکر کردند که روش متفاوتی را با استفاده از یک مهارکننده PLK۱ برای مهار یک عامل بد در بیماری‌های التهابی امتحان کنند و همانطور که انتظار می‌رفت، کارساز بود.

پژوهشگران در این مطالعه، مولکول NLRP۳ را مورد بررسی قرار دادند که نقشی اساسی در به صدا درآوردن زنگ هشدار سیستم ایمنی ذاتی ما در پاسخ به عوامل خارجی خطرناک درک شده ایفا می‌کند و باعث تحریک التهاب برای حمله به مزاحمان میکروسکوپی می‌شود.

در حالی که این التهاب با طیف وسیعی از محرک‌ها فعال می‌شود، می‌تواند بیش از حد تحریک شود که ریشه بسیاری از بیماری‌های التهابی جدی از جمله نقرس و نارسایی قلبی است.

در نقرس، تجمع بلورهای اورات در مفاصل باعث التهاب دردناک می‌شود و در حمله قلبی، تجمع سلول‌های مرده در عضله باعث واکنش ایمنی ذاتی تهاجمی می‌شود که می‌تواند اندام آسیب دیده را بدتر کند.

مولکول PLK۱ در طیف وسیعی از فرآیندهای مهم سلولی درگیر است، اما شاید بیشتر به عنوان تنظیم کننده تقسیم سلولی(میتوز) شناخته شود. اختلال عملکرد PLK۱ در این فرآیند، هم رشد سرطان را افزایش می‌دهد و هم آن را به شدت تسریع می‌کند.

اما یکی دیگر از عملکردهای آن ایفای نقش در تنظیم التهاب NLRP۳ است. چیزی که پژوهشگران کمبریج بیشتر به آن علاقه‌مند بودند. PLK۱ همچنین به سازماندهی اسکلت سلولی میکروتوبول‌ها در سلول‌های ما کمک می‌کند که دانشمندان می‌گویند مانند ریل قطار برای انتقال مواد داخل سلول‌ها عمل می‌کنند.

پژوهشگران در مطالعه‌ای بر روی موش‌ها دریافتند که یک مهارکننده PLK۱ می‌تواند انسدادهای جاده‌ای را در امتداد آن مسیر سلولی ایجاد کند تا واکنش التهابی را کاهش دهد و فعالیت NLRP۳ را در سلول‌های تقسیم نشونده تنظیم و آرام کند.

دکتر ژوان لی نویسنده ارشد از گروه پزشکی دانشگاه کمبریج این مطالعه گفت: اگر بتوانیم در حالی که میکروتوبول‌ها سعی می‌کنند خود را سازماندهی کنند، مانع از آن شویم، در واقع می‌توانیم پاسخ التهابی را کاهش دهیم و از ایجاد آسیب جانبی به بدن جلوگیری کنیم. ما معتقدیم که این می‌تواند در پیشگیری از تعدادی از بیماری‌های رایج که می‌توانند باعث درد و ناتوانی و در برخی موارد منجر به عوارض تهدیدکننده زندگی شوند، مهم باشد.

اکنون پژوهشگران در حال برنامه‌ریزی برای آزمایش مهارکننده PLK۱ بر روی بیماری‌های التهابی در آزمایشات بالینی هستند.

دکتر لی می‌گوید: اگر متوجه شویم که این دارو برای این بیماری‌ها مؤثر است، می‌توانیم به طور بالقوه شاهد درمان‌های جدیدی برای نقرس و بیماری‌های التهابی قلب و همچنین تعدادی از بیماری‌های التهابی دیگر در آینده نه چندان دور باشیم.

وی افزود: آزمایش‌های این داروها قبلاً مراحل ایمنی سنجی را برای سرطان گذرانده‌اند. بنابراین ما خوش‌بین هستیم که می‌توانیم تأخیر در رسیدن به نقاط عطف بالینی و نظارتی را به حداقل برسانیم.