شیوه عجیب دسترسی مردم کره شمالی به اینترنت

یک مسئول بین دو کاربر اینترنت می نشیند و به طور مداوم آن چه را که افراد در هر دو طرف جستجو می کنند بررسی می نماید. هر پنج دقیقه یکبار صفحه به‌ طور خودکار فریز شده و مسئول مربوطه باید برای استفاده بیش تر فرد از اینترنت احراز هویت از او از طریق اثر انگشت را انجام دهد. موارد تایید شده صرفا یک ساعت می توانند از اینترنت استفاده کنند و افزودن هر برنامه دیگری نیاز به کسب تایید دیگری دارد. یک افسر امنیتی نیز در همان نزدیکی مستقر است.

علیرغم آن که جهان مدرن کره شمالی را به خاطر سیاست های انزواطلبانه اش می شناسد این به اصطلاح پادشاهی گوشه نشین به طور کامل از بقیه جهان جدا نیست. شاید هنوز برخی ندانند که نیمه بالایی شبه جزیره کره به اینترنت دسترسی دارد البته صرفا تعداد اندکی از جمعیت آن کشور به اینترنت دسترسی دارند.

اینترنت کره شمالی چگونه به نظر می رسد؟

برای درک اینکه مردم کره شمالی تا چه حد می توانند جهان را از طریق رایانه بشناسند مهم است که دو اتصال آنلاین در دسترس آنان را تشخیص دهیم. “کوانگ میونگ” که به معنای “ستاره درخشان” است اینترانت رسمی کره شمالی است. اینترانت یک شبکه خصوصی است که صرفا کاربران درون یک سازمان می توانند به آن دسترسی داشته باشند. در این صورت داده ها به دقت کنترل می شوند.

نشریه “وُکس” در سال ۲۰۱۵ میلادی گزارش داده بود که “کوانگ میونگ” شبیه اینترنت سال ۱۹۹۴ است که صرفا ایمیل‌ های اولیه و ابزارهای مرورگر را اجرا می ‌کند که محدود به سایت های از پیش انتخاب شده است که از اینترنت واقعی جدا شده و سانسور شده اند. یک سال پس از آن شبکه خبری “بی بی سی” وب سایت ها کره‌ شمالی را “کاملا ساده” توصیف کرد که به طرز “دردناکی سرعت بارگذاری آن پایین است”.

اینترنت واقعی نیز در کره شمالی نیز در دسترس است اما در وهله نخست صرفا برای شهروندان طبقه نخبگان آن کشور. گفته می شود اعضای آن طبقه با “کیم جونگ اون” رهبر کره شمالی به صورت مستقیم در ارتباط هستند. جای تعجبی ندارد که تعداد کاربران اینترنت کره شمالی را صرفا می توان تخمین زد. اگر قرار باشد افراد غیرنخبه ای که برای شغل خود به اینترنت نیاز دارند شمارش شوند برخی تعداد آنان را به چند هزار نفر محدود می دانند.

شهروندان کره شمالی برای چه مواردی از اینترنت استفاده می کنند؟

طبق گزارش تازه “مردم برای اتحاد مجدد کره موفق” (Pscore) یک سازمان غیردولتی کره جنوبی نخبگانی در کره شمالی که می توانند به اینترنت واقعی دسترسی داشته باشند دسترسی نامحدودی به آن دارند. در همین حال، سایر افرادی که به اینترنت دسترسی دارند مقام های دولتی، محققان، متخصصان فنی، دانشجویان فناوری اطلاعات و متخصصان رسانه ای که در کار تبلیغاتی شرکت دارند به نسخه ای با نظارت شدید محدود می شوند.

هکرهای آموزش دیده توسط دولت متعلق به طیف متخصصانی هستند که دسترسی محدودی به اینترنت دارند. برای سا‌لیان متمادی گزارش هایی از حملات سایبری جهانی از سوی هکرهای کره شمالی مطرح شده اند. به گفته سازمان ملل متحد آنان سال گذشته موفق به سرقت دارایی های مجازی به ارزش یک میلیارد دلار شدند. ماه گذشته آنان مظنون به سرقت دست کم ۳۵ میلیون دلار از اتمیک والت یک برنامه کیف پول اندروید، آیفون و ویندوز بودند که یک سرویس محبوب رمزارزهای دیجیتال محسوب می شود.

نحوه دسترسی آنان به اینترنت چگونه است؟

افراد غیرنخبه ای که برای کار یا امور مهم به اینترنت نیاز دارند تحت یک پروسه تایید قرار می گیرند که طبق گزارش ها چندین روز به طول می انجامد. گفته می شود که موارد تایید شده تحت نظر قرار می گیرند. به گزارش وب سایت Wired یک مسئول بین دو کاربر اینترنت می نشیند و به طور مداوم آن چه را که افراد در هر دو طرف جستجو می کنند بررسی می نماید. هر پنج دقیقه یکبار صفحه به‌ طور خودکار فریز شده و مسئول مربوطه باید برای استفاده بیش تر فرد از اینترنت احراز هویت از او از طریق اثر انگشت را انجام دهد. موارد تایید شده صرفا یک ساعت می توانند از اینترنت استفاده کنند و افزودن هر برنامه دیگری نیاز به کسب تایید دیگری دارد. یک افسر امنیتی نیز در همان نزدیکی مستقر است.

طبق آمار Statista از آوریل ۲۰۲۳ میلادی کره شمالی با ۹۹٫۹ درصد کمترین ضریب نفوذ اینترنت در جهان را داشته است. در میان تنش‌های فزاینده با ایالات متحده انتظار می ‌رود سیاست سانسور آن کشور تشدید شود. با این وجود، علیرغم آن که حکومت شمالی شهروندان عادی آن کشور را از دیدن شگفتی های وب منع کرده و یا آنان را محدود می کند تعداد انگشت شماری از اینفلوئنسرها که گمان می ‌رود مبلغان مورد تایید دولت هستند هچنان به خوبی زندگی در کره شمالی را با بقیه کاربران در دیگر نقاط جهان به اشتراک می‌گذارند.

برای مثال، زنی به نام “یومی” سال گذشته در یوتیوب شروع به کار کرد و هزاران دنبال کننده به دست آورد و بخش هایی از زندگی روزمره اش در پیونگ یانگ از ورزش در یک باشگاه مجهز سرپوشیده تا بازدید از یک شهربازی پرجنب و جوش را به نمایش می گذاشت.

یک دختر ۱۱ ساله به نام “سونگ آ” نیز بر روی آن پلتفرم از زندگی اش در کره شمالی گفت و داشتن نسخه ای از کتاب “هری پاتر” را برای مخاطبان اش به رخ کشید. پارک سونگ چئول” محقق مرکز پایگاه داده حقوق بشر کره شمالی معتقد است که این ویدئوها ۱۰۰ درصد دروغ نیستند بلکه گمراه کننده هستند. او به “سی ان ان” گفته است:”حکومت کره شمالی در تلاش است تاکید کند که پیونگ یانگ یک شهر معمولی است”.