کهکشان راه شیری از نگاه فرازمینی‌ها این طور دیده می‌شود

یک ستاره‌شناس فرازمینی در یک کهکشان دور اگر با تلسکوپ به کهکشان راه شیری در آسمان شب نگاه کند، چه چیزی را می‌بیند؟ دانشمندان آنچه را که راه شیری ممکن است برای ستاره شناسان بیگانه به نظر برسد، بازسازی کرده‌اند.

ما هر بار که با تلسکوپ به آسمان شب نگاه می‌کنیم، کهکشان‌های بیگانه را می‌بینیم، اما بیگانگان احتمالی موجود در آن کهکشان‌ها وقتی به ما نگاه می‌کنند، چه چیزی ممکن است ببینند؟ تحقیقات جدید به تازگی تصویر جدیدی از اینکه کهکشان میزبان ما برای هر کسی که از بیرون به آن نگاه می‌کند، چگونه است، ارائه کرده است.

جیان‌هوی لیان، ستاره‌شناس موسسه نجوم «ماکس پلانک» و دانشگاه «یونان» چین می‌گوید: اگر بخواهیم بدانیم کهکشان راه شیری خاص است یا نه، یافتن راه‌هایی برای مقایسه کهکشان‌ خانه ما با کهکشان‌های دورتر چیزی است که به آن نیاز داریم. از زمانی که ستاره شناسان از ۱۰۰ سال پیش دریافتند که کهکشان راه شیری تنها کهکشان جهان نیست، این یک سوال بی‌جواب بوده است.

تعیین اینکه کهکشان ما از بیرون چگونه به نظر می‌رسد کار سختی است، به خصوص که هیچ کس تا به حال آن را ندیده است، اما ما بر اساس آنچه در مورد کهکشان خود و موقعیت خود در آن می‌دانیم، سرنخ‌هایی داریم. ما همچنین هزاران کهکشان دوردست داریم که می‌توانیم آن‌ها را مطالعه کنیم تا بفهمیم کهکشانی شبیه به کهکشان ما از بیرون چه شکلی است.

لیان، ماریا برگمن و دیگر ستاره شناسان در موسسه نجوم ماکس پلانک تصمیم گرفتند از داده‌های جامعی در مورد ترکیب شیمیایی کهکشان ما و ترکیبات طیف شیمیایی دیگر کهکشان‌های مارپیچی استفاده کنند تا تصویری شیمیایی از آنچه یک ستاره شناس بیگانه مثلا در کهکشان آندرومدا ممکن است با نگاه کردن به همسایه کوچک‌تر خود، یعنی کهکشان راه شیری، ببیند را گردآوری کنند.

در حالی که هیچ راهی برای دانستن اینکه کهکشان ما دقیقاً از بیرون چگونه به نظر می‌رسد، وجود ندارد، حداقل می‌توانیم تصویری از ترکیب شیمیایی آن مشابه با آنچه کهکشان‌های دیگر برای ما به نظر می‌رسند، ترسیم کنیم.

اخترشناسان مؤسسه نجوم ماکس پلانک به طور مشخص به چگونگی توزیع عناصر سنگین‌تر از هلیوم(هر عنصر سنگین‌تر از هلیوم در نجوم، «فلز» نامیده می‌شود) در دیسک کهکشان ما نگاه کردند.

چیزی که آنها دریافتند این بود که یک «کمربند فلزی» وجود دارد که از فاصله حدود ۲۳ هزار سال نوری از مرکز کهکشان شروع می‌شود، جایی که محتوای فلز ستارگان قبل از اینکه به آرامی به حدود یک سوم خورشید در فاصله ۵۰ هزار سال نوری از مرکز کهکشان کاهش یابد، تقریباً به همان سطح خورشید ما افزایش می‌یابد.

در مقایسه با شبیه‌سازی‌ها و سایر داده‌های رصد کهکشان‌های دیگر، حدود یک تا ۱۱ درصد کهکشان‌ها کمربند فلزی مشابهی دارند و به نظر می‌رسد افت فلز به سمت لبه کهکشان راه شیری شدیدتر از کهکشان‌های مشابه باشد.

اگر پای هیچ علت دیگری در میان نباشد، به نظر می‌رسد که راه شیری به دلیل وضعیت خود، کهکشانی جالب برای مطالعه برای ستاره شناسان بیگانه خواهد بود.

برگمن می‌گوید: یافته‌ها بسیار هیجان‌انگیز هستند! این اولین باری است که می‌توانیم محتوای شیمیایی دقیق کهکشان خود را با اندازه‌گیری‌های بسیاری از کهکشان‌های دیگر به طور معناداری مقایسه کنیم. نتایج برای نسل بعدی مطالعات جامع تشکیل کهکشان‌ها مهم است. این مطالعات از داده‌های برنامه‌های رصدی در مقیاس بزرگ آتی استفاده خواهند کرد که راه شیری یا کهکشان‌های دور را هدف قرار می‌دهند. تحقیقات ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توان دو نوع مجموعه داده را به‌طور معقول ترکیب کرد.