چرا محصولات کشاورزی ایرانی خطرناک است؟

زهرا عبداللهی، مدیر گروه سیاست‌های امنیت غذایی و محیط زیست دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی کشور، در گفت‌وگو با ایلنا، به اهمیت سلامت محصولات کشاورزی و اقدامات جاری در این زمینه پرداخت.
عبداللهی اظهار داشت که سلامت محصولات کشاورزی یکی از اولویت‌های کلیدی در سند ملی امنیت غذایی است که اخیراً به تصویب رسیده است. وی با اشاره به دو مسئله اصلی در این زمینه گفت: “اولین مسئله، استفاده صحیح از سموم دفع آفات، کودهای شیمیایی و کنترل فلزات سنگین در سبزیجات، صیفی‌جات و میوه‌هاست. هدف این است که مطمئن شویم این محصولات از نظر باقی‌مانده سموم، نیترات و فلزات سنگین عاری از آلودگی باشند.”

وی همچنین بر اهمیت سالم‌سازی آبیاری مزارع تأکید کرد و افزود: “فاضلاب باید از آب کشاورزی جدا شود. وزارت نیرو، آب و فاضلاب و سایر دستگاه‌های مربوطه باید مطابق با تکالیف درج‌شده در سند ملی امنیت غذایی، از آلوده شدن آب‌های کشاورزی جلوگیری کنند.”

عبداللهی توضیح داد که در حال حاضر، معاونت‌های غذا و دارو در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور به‌طور مرتب از ۱۹ محصول کشاورزی پرمصرف نمونه‌برداری می‌کنند و میزان باقی‌مانده سموم، فلزات سنگین و نیترات را اندازه‌گیری می‌کنند. این گزارشات به وزارت جهاد کشاورزی ارسال می‌شود تا اقدامات لازم انجام شود. او افزود: “بر اساس گزارشات سازمان غذا و دارو، میزان باقیمانده سموم، نیترات و فلزات سنگین در محصولات کشاورزی در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال ۱۴۰۱ کاهش یافته است.”

مدیر گروه سیاست‌های امنیت غذایی و محیط زیست دبیرخانه شورای عالی سلامت همچنین بر نیاز به حمایت دولت از دستگاه‌های اجرایی تاکید کرد و گفت: “برای اجرای مؤثر برنامه‌ها، نیاز به تأمین منابع مالی، نیروی انسانی، خرید استاندارد سموم و تجهیز آزمایشگاه‌های کشور وجود دارد.”

وی افزود که دبیرخانه با تشکیل کمیته فنی ارتقاء سلامت محصولات کشاورزی به‌طور مشترک با وزارت جهاد کشاورزی، سازمان ملی استاندارد ایران، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان حفاظت از محیط زیست، به رصد اقدامات و چالش‌های اجرایی پرداخته و پیگیری برای رفع مشکلات را به‌عهده دارد.

عبداللهی همچنین به علت مرجوعی برخی محصولات غذایی صادراتی اشاره کرد و توضیح داد: “علت اصلی مرجوعی محصولات به تفاوت استانداردهای کشورها برمی‌گردد. استانداردهای ملی ما در برخی موارد سخت‌گیرانه‌تر از استانداردهای بین‌المللی است.” وی افزود: “برای مثال، در زمینه آرسنیک برنج، استانداردهای داخلی سخت‌گیرانه‌تری نسبت به استانداردهای بین‌المللی وجود دارد.”

این توضیحات نشان‌دهنده تلاش‌های گسترده برای بهبود سلامت محصولات کشاورزی و چالش‌هایی است که در زمینه صادرات این محصولات با آن‌ها روبه‌رو هستیم.