قطره ای جدید که عوارض سکته را درمان می کند

سکته یکی از خطرناک ترین شرایطی است که یک فرد می تواند در طول زندگی خود با آن رو به رو شود و در این میان انجام اقدامات درمانی سریع، کلید زنده ماندن فرد بیمار محسوب می شود. دانشمندان به تازگی نوعی قطره بینی اختراع کرده اند که می تواند عوارض سکته را کاهش دهد.

، یافته های جدید محققان دانشگاه گوتنبرگ منجر به ارائه قطره ای استنشاقی شد که می تواند عوارض سکته را کنترل و شانس زنده ماندن و بهبود افراد بیمار را افزایش دهد. این آزمایش شامل تزریق مولکولی به نام پپتید مکمل C3a به موش‌ ها از طریق قطره‌ های بینی بود. موش‌ هایی که پپتید C3a دریافت کردند، پس از سکته مغزی در مقایسه با آن هایی که دارونما دریافت کردند، عملکرد حرکتی سریع‌ تر و مؤثرتری داشته و زودتر بهبود یافتند.

به باور محققین، قابل توجه ترین جنبه درمان فوق این است که علائم بهبود ناشی از آن هفت روز پس از وقوع سکته شروع شد. موضوع فوق به این معنی است که حتی بیماران سکته مغزی که نمی توانند به مراقبت های پزشکی فوری دسترسی داشته یا به درمان های سنتی مانند داروهای حل کننده لخته یا حذف مکانیکی لخته پاسخ نمی دهند، می توانند از آن سود ببرند.

پرفسور مارسلا پکنا (Marcela Pekna) از محققان آکادمی گوتنبرگ در این رابطه توضیح می دهد: با این روش، نیازی به مسابقه با زمان نیست. اگر این درمان به صورت بالینی استفاده شود، همه بیماران می توانند آن را دریافت کنند و حتی کسانی که خیلی دیر به بیمارستان می رسند نیز شانس زنده ماندن و بهبود را داشته و می توانند نجات پیدا کنند.

این مطالعه نه تنها اثرات مثبت قابل توجهی را در پی مصرف این قطره نشان می دهد، بلکه فرآیندهای سلولی و مولکولی در مغز را نیز روشن می کند. تصویربرداری های رزونانس مغناطیسی MRI نشان داد که درمان پپتید C3a باعث افزایش تشکیل اتصالات جدید بین سلول‌ های عصبی در مغز موش ها می ‌شود.

پروفسور میلوس پکنی، از دیگر محققان این تیم مطالعاتی می گوید: نتایج بررسی های ما نشان می ‌دهد که پپتید C3a بر عملکرد آستروسیت‌ها تأثیر می‌ گذارد.به گزارش سیناپرس، سلول‌ هایی که بسیاری از عملکرد ‌های عصبی در مغز تاثیر داشته و آن را کنترل می‌ کند. این ماده همچنین بر سیگنال‌ هایی که آستروسیت‌ها به سلول ‌های عصبی ارسال می ‌کنند، تأثیر می ‌گذارد.

سکته مغزی ایسکمیک، شایع ترین نوع سکته مغزی، همچنان یکی از علل اصلی ناتوانی طولانی مدت است که بر گفتار و تحرک تأثیر می گذارد. محققان تاکید می کنند که درمان سکته مغزی فراتر از مداخلات فوری در ساعات اولیه پس از ظهور علائم است.