روزانه چقدر باید آب بنوشیم؟

ما به ندرت به ساز و کار دخیل در قورت دادن توجه می‌کنیم، اما شاید این فرایند، علاوه بر احساس خودآگاه تشنگی، نقش ظریفی هم در کنترل ورود مایعات به بدن ما ایفا می‌کند. طبق پژوهشی که «مایکل فارل» از دانشگاه مانش در استرالیا انجام داده، اگر بدن ما آب از دست داده باشد، قورت دادن راحت انجام می‌شود؛ اگر آب بدن ما بیش از اندازه باشد، قورت دادن سخت‌تر به نظر می‌رسد و ما از بیشتر نوشیدن منصرف می‌شویم.

فارل می‌گوید: «معمولا ما نسبت به این فرایند آگاه نیستیم». اما وقتی تیم او از داوطلبان خواست تا به حس یک قلپ آب نوشیدن بر مبنای سختی‌اش امتیاز دهند، آنها پی بردند کسانی که تازه آب زیادی نوشیده بودند، گفتند برای قورت دادن بیشتر تلاش کردند. امتیاز آنها برای سختی قورت دادن آب، از یک به پنج افزایش یافت.

اسکن مغز کسانی که سیرآب بودند نشان می‌داد که قورت دادن به فعالیت بیشتری در قسمت‌های خاصی از مغز مربوط می‌شد که شامل قشر جلویی مغز هم بود. این قسمت مسوول پردازش آگاهانه افکار است.

فارل می‌گوید این اکتشاف مدرکی است که نشان می‌دهد آن نصیحت بحث‌برانگیز برای نوشیدن عمدی آب، اشتباه است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که ما چندین مکانیسم دقیق و ظریف برای تنظیم میزان آبی دریافتی بدن‌مان داریم. فارل می‌گوید حتی کسانی که ورزش می‌کنند باید متناسب با تشنگی‌شان آب بنوشند.