با روان آسیب دیده کودکان چه کار کنیم؟

به سراغ گروه حساس جامعه یعنی کودکان و نوجوانان رفتیم. افرادی که هر اتفاق کوچکی می‌تواند روی روان آن‌ها تاثیر منفی بگذارد و آن‌ها را به هم بریزد. توجه به حالات کودکان اما می‌تواند باعث پیشگیری و کمک به ان‌ها برای مبارزه با بیماری شود. بهتر است بعد از رویت هر کدام از این نشانه‌ها والدین با مشاور صحبت کنند.

بچه‌ها می‌توانند دچار همان مشکلات سلامت روان بزرگسالان شوند اما علائم آنها ممکن است متفاوت باشد. به همین دلیل است که به عنوان والدین یا مراقبان کودک باید یاد بگیریم که گوش به زنگ چه چیزی باشیم و چگونه به آنها کمک کنیم. دیدن یک مشکل یا بیماری روانی در بچه‌ها می‌تواند برای والدین دشوار باشد. در نتیجه، بسیاری از بچه‌هایی که می‌توانند از درمان بهره‌مند شوند، کمک مورد نیازشان را دریافت نمی‌کنند. در این مطلب با علائم هشدار بیماری روحی و روانی در بچه‌ها آشنا می‌شوید. گفتن این نکته در شروع نیز مهم است که بیشتر ما از واژهٔ منتالی (mentaly) به معنای روحی یا روانی، یعنی چیزی که مربوط و متعلق به روح و روان فرد است به راحتی استفاده می‌کنیم و از به زبان آوردنش نمی‌ترسیم، ولی وقتی پای معنای آن به زبان فارسی خودمان می‌رسد، ترس و واهمه شروع می‌شود. در این لحظه بیاییم کمی منطقی‌تر با این موضوع مورد بحث مهم برخورد کنیم تا افراد آگاه‌تری برای پذیرش مشکلاتمان باشیم.

اختلالات سلامت روان
سلامت روان، سلامت عمومی‌شیوه‌ٔ تفکر شما و نحوه‌ٔ کنترل و تنظیم احساسات و رفتارتان است. بیماری روانی یا اختلال سلامت روان به عنوان الگوها یا تغییراتی در تفکر، احساسات یا رفتار که می‌توانند منجر به پریشانی شخص یا مختل شدن توانایی عملکرد نرمال و طبیعی او شوند تعریف می‌شود.

اختلالات سلامت روانی در بچه‌ها عموماً به عنوان تأخیرها یا آشفتگی‌هایی در شیوه‌ٔ تفکر، رفتارها، مهارت‌های اجتماعی یا تنظیم احساسات به شکلی متناسب با سن تعریف می‌شود. این مشکلات برای بچه‌ها پریشانی‌آور است و توانایی آنها برای عملکرد خوب در خانه، مدرسه یا دیگر موقعیت‌های اجتماعی را مختل می‌کند.

تشخیص اختلالات سلامت روانی در بچه‌ها دشوار است، زیرا رشد نرمال و طبیعی دوران کودکی فرایندی شامل تغییر و تحول است. به علاوه، علائم یک اختلال ممکن است با توجه به سن کودک متغیر باشد و بچه‌ها ممکن است نتوانند توضیح دهند که چه احساسی دارند یا چرا رفتار خاصی دارند.

همچنین نگرانی‌ها در مورد برچسب‌های نادرست و ناآگاهانهٔ مرتبط با بیماری روانی در جامعه، استفاده از داروها و هزینه‌های درمانی، مشکلات، برنامه‌ریزی برای پیدا کردن پزشک مناسب و مدیریت درمان نیز ممکن است والدین را از دریافت مراقبت و کمک برای کودکی که مشکوک به بیماری یا اختلال روانی است، بازدارد.