روز بیست و سوم مهر، روز عصای سفید است؛ در این روز روشن ضمیران فریاد می‌دارند: ما هم تپیدن قلب زندگی و زدن نبض طبیعت را احساس می‌کنیم. ما حتی می‌توانیم با همین چشمان به ظاهر بسته خویش، در زلال شعور و صفای فطرت خدایی مان، جلال و جمال حضرت حق را بنگریم. می توانیم با چشم لامسه خود با همه کس و همه چیز سخن بگوییم و حتی با تأمل در گردش حکیمانه چرخ روزگار، به مهمانی همه نشانه‌های خلقت برویم. عصای سفید چونان پرچمی است که به نشان استقلال در دست روشن دلان به حرکت درمی‌آید و آینه‌ای است که قدرت و نعمت خدایی را به تماشای تأمل و تفکر دیگران می‌گذارد.

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، (یونسکو) و شورای جهانی نابینایان در جلسه ای مشترک در سال ۱۹۵۰ میلادی، قانون «عصای سفید» را بررسی و تصویب کردند و روز ١۵ اکتبر برابر با ٢٣ مهر ماه را روز جهانی «عصای سفید» یا روز جهانی “ایمنی نابینایان” اعلام کردند. اﯾﻦ روز در ﺟﻬﺖ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﻪ روﺷﻨﺪﻻن، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت آﻧﻬﺎ و اﯾﺠﺎد ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن از ﻋﺼﺎی ﺳﻔﯿﺪ اﺳﺖ.

شایعترین علل نابینایی تا سن ۷ سالگی عبارت از بیماری‌های ارثی، عفونت‌های چشمی، عوارض ناشی از آسیب‌های ثانویه و ضربه‌ها و برخورد اجسام به چشم هستند. وسایل بازی خطرناک، اشیای برنده و…، باعث افزایش شدید میزان نابینایی در این قشر سنی شده است. مهمترین عوامل نابینایی در سنین مدرسه شامل ضربه‌ها و عفونت‌ها، انکسار نور در کره چشم، پارگی شبکیه، بریدگی قسمت‌های مختلف کره چشم و آب مـرواریـد ناشی از ضربه می باشند. در این ارتباط، باید آموزگاران و مراقبین بهداشت مدارس، دانش آموزان را از چنین خطراتی که هر روزه در انتظار آنهاست، آگاه سازند. مهمترین عامل نابینایی در سنین کار و اشتغال، بروز حوادث در محیط‌های کاری ذکر شده است. روزانه، شمار زیادی از نیروی کار هر جامعه در معرض ‌ بـرخـورد اجسام بـرنده در کارخانجات و دیگر محل‌های کاری قرار دارند که برای جلوگیری از بروز چنین وقایعی نیز باید به آموزش ضمن خدمت متوسل شد.و علل اصلی نابینایی در دوران میانسالی و پیری را نیز بیماری‌هایی نظیر آب مروارید، آب سیاه، پارگی شبکیه چشم، اختلالات عروقی دریافت شبکیه، فرسایش پرده شبکیه و عوارض جانبی امراضی چون مرض قند و بالا بودن فشار خون تشکیل می‌دهند. شایان ذکر اسـت که عامل ژنتیک مهمترین عامل بروز نابینایی در جهان است و هنوز شیوه یا داروی مؤ ثری برای پیشگیری یا درمان نابینایی ارثی کشف نشده است. اما می توان از طریق آموزش و کنترل خانواده برای جلوگیری از ازدواج‌های نامناسب و رعایت امور بهداشتی در دوران بارداری، موجب کاهش میزان بروز نابینایی ارثی شد.

توجه به علل نابینایی و ارتباط تنگاتنگ آنها با شرایط اقتصادی و اجتماعی جوامع، پیشگیری و درمان آن را ضروری و اجباری می نماید. بعضی جوامع، نابینایان ارثی و افرادی که در کودکی مبتلا به نابینایی شده‌اند را با آموزش‌های گوناگون امداد می کنند و با ارائه راهنمایی‌ها و بهره گیری از همت والای نابینایان، آنان را به مدارج عالی علمی سوق می دهند. اما نابینایانی که سالیانی طولانی از عمر خود را با بهره مندی از نعمت بینایی زندگی کرده و یکباره تمام روشنایی زندگی خویش را از کف داده‌اند، از لحاظ شخصیتی و خانوادگی، دچار مسائل متعدد و چند جانبه‌ای هستند و به کمک‌های آموزشی و توان بخشی جسمی – روانی نیازمندند.

قانون عصای سفید، تصویری جدید از نابینایان را در جامعه ترسیم کرده و از افراد نابینا می‌خواهد به منظور پشتیبانی از منافع خود، از تمام مفاد این قانون مطلع باشند. حق استفاده از کلیه امکانات رفاهی معمول در جامعه از سوی نابینایان، تشویق نابینایان به مشارکت در امور دولتی و اشتغال توسط دولت و رعایت کامل حقوق نابینایان به هنگام عبور و مرور از سوی رانندگان وسایل نقلیه از جمله مفاد این قانون است.