چرا و چگونه به روان شناس و روان پزشک رجوع نمائیم؟

یکی از اعتقادات غلط که بین عامه مردم رواج دارد این است که افرادی که دچار بیماری های روان پریشی جدی هستند باید به روان شناس یا روانپزشک رجوع نمایند.و یا اینکه صرفا در زمانهای بسیار حاد باید از مشاوره روان شناسی استفاده نمود. داشتن این اعتقاد باعث می شود که افراد رجوع به روان شناس را باعث سرافکندگی خود بدانند و این امر را کاری خجالت برانگیز قلمداد کنند.
اعتقاد اشتباه دیگر درباره روانشناسی این است که روان شناس را فردی می دانند که از “نصیحت های کدخدامنشانه” استفاده می نماید و در این صورت همه تصور می نمایند که از این قدرت برخوردار هستند و دلیلی نمی دانند که زمان و هزینه خود را صرف رجوع به روانشناس نمایند، جالب این است که گمان می کنند که وظیفه روان شناس این است که به هر قیمتی شده!!! بین افراد صلح و سازش به وجود بیاورد.
اما به راستی وظیفه روان شناس چیست؟تفاوت روان شناس با روان پزشک چیست؟انتظار ما از روان شناس چیست و چگونه باید از این خدمات بهره مند گردیم؟
وظیفه روانشناس تبیین موضوعات از جنبه های مختلف برای مراجعه کننده می باشد تا مراجعه کننده بتواند با منافع و مضرات تصمیم خود آشنا شود و در انتها با بینشی که به دست آورده “خودش” بتواند تصمیم بگیرد.
تفاوت روان شناس با روان پزشک در علت مسئله ای است که برای مراجعین به وجود می آید.در صورتیکه موضوع علل فیزیولوژیکی نداشته باشد روان شناس می تواند به نحو احسنت رفع مشکل نماید، مواردی مانند تعارضات زناشویی، مشاوره ازدواج ، تربیت فرزند و…البته تمامی اختلالات روان شناسی را روان شناس قادر به درمان می باشد.
برخی اوقات علل بیماری ها منشا فیزیولوژیکی دارند یعنی همان بیماری که می توانسته جنبه شناختی داشته باشد اکنون به دلیل اختلالات هورمونی حادث شده است. به عنوان مثال افسردگی هم می تواند منشا شناختی داشته باشد به این معنی که فرد دیدگاهش نسبت به خود جهان و آینده دچار تحریف شده است(بدون علل فیزیولوژیکی) و هم می تواند به دلیل اختلال تیروئید دچار چنین بیماری گردد، که در آن صورت حتما باید از دارو درمانی استفاده شود.
اما یکی از مطالب بسیار مهم که افراد در مراجعه به روان شناس خصوصا مشاوره های اینترنتی باید از آن بهره بگیرند طرح سوال دقیق و کامل می باشد.کرارا در مشاوره های اینترنتی دیده شده است که فردی سوالی به شدت کلی مطرح می نماید و انتظار پاسخ دقیق و کامل دارد.به عنوان مثال “همسرم مرا درک نمی کند چه کنم”در واقع مراجع به جای اینکه موضوع را مطرح نماید قضاوت خود را بازگو می نماید.ویا اینکه نزد روان شناس می آیند و می گویند”از فلانی خواستگاری کرده ام و به من پاسخ منفی داده است .چه کنم پاسخش مثبت شود؟”
پس لازم است بدانیم که دقیقا چه زمانی باید به مشاور رجوع نمائیم؟وچگونه سوالات خود را مطرح نمائیم؟و چه انتظاری از مشاور داشته باشیم.