استخوان‌های ۱۳هزار ساله نشان می‌دهد ماموت غذای اصلی ساکنان اولیه آمریکا بود

رادیوایزوتوپ‌های استخوان‌های پسربچه ۱۸ ماهه‌ای که حدود ۱۳ هزار سال پیش می‌زیست، نشان می‌دهد که اولین بومیان آمریکایی برای تغذیه به ماموت متکی بودند.
براساس تجزیه‌وتحلیل شیمیایی استخوان‌های پسربچه‌ای ۱۸ ماهه (به نام آنزیک ۱) که حدود ۱۳هزار سال پیش در منطقه‌ی مونتانای امروزی زندگی می‌کرد، ساکنان اولیه‌ی آمریکا در شکار ماموت‌ها مهارت بالایی داشتند و این جانوران عظیم‌الجثه، غذای اصلی آن‌ها محسوب می‌شد.

به‌گزارش لایوساینس، پژوهشگران در مطالعه‌ی جدید می‌نویسند پسر احتمالاً هنوز از شیر مادر تغذیه می‌کرده است. نتایج نشان می‌دهند رژیم غذایی مادر او شبیه رژیم غذایی گربه‌ی دندان‌خنجری (حیوانی که اکنون منقرض شده) بوده است. گربه دندان‌خنجری به‌طور خاص ماموت‌ها را شکار می‌کرد، بنابراین مادر نیز احتمالاً از گوشت ماموت‌ها تغذیه می‌کرده است.

پژوهشگران برای بررسی رژیم غذایی مادر، رادیوایزوتوپ‌های پایدار در استخوان‌های پسر را که اتم‌های یک عنصر با تعداد متفاوتی نوترون در هسته‌ی خود هستند، بررسی کردند. در این روش، فراوانی رادیوایزوتوپ‌ها اندازه‌گیری می‌شود و می‌توان از آن‌ها برای بازسازی رژیم غذایی فرد باستانی استفاده کرد.

پژوهشگران در مطالعه‌ی خود نوشتند «اثر انگشت ایزوتوپی» پسر احتمالاً به‌طور مستقیم از مادرش به او منتقل شده و نشان می‌دهد ماموت‌ها منبع مهم غذایی برای کل خانواده او بودند. این موضوع به‌نوبه‌ی‌خود نشان می‌دهد مردم کلوویس معمولاً ماموت‌ها را شکار می‌کردند و کمتر به سراغ شکار گوزن، گاومیش کوهان‌دار یا شتر آمریکایی می‌رفتند.

نتایج مطالعه شواهد مستقیمی از رژیم غذایی مردم فرهنگ غربی کلوویس حدود ۱۲۸۰۰ سال پیش است و نشان می‌دهد آن‌ها گوشت ماموت‌ها (به‌ویژه ماموت کلمبیایی) را بر سایر منابع غذایی ترجیح می‌دادند. این شواهد برخلاف نظریه‌هایی است که می‌گویند این مردم حیوانات کوچک‌تر را بیشتر می‌کردند.

مردم کلوویس حدود ۱۳٬۰۰۰ تا ۱۲٬۷۰۰ سال پیش در آمریکای شمالی زندگی می‌کردند. در گذشته، تصور می‌شد آن‌ها نخستین انسان‌ها در آمریکای شمالی بوده‌اند؛ اما مطالعات اخیر نشان می‌دهند نخستین انسان‌ها ممکن است حدود ۲۳ هزار سال پیش وارد این سرزمین شده باشند.

نویسندگان در مطالعه‌ی خود نوشتند ماموت‌ها در آن زمان در آمریکای شمالی پرسه می‌زدند و مسافت‌های طولانی را مهاجرت می‌کردند. این امر آن‌ها را به منبع مطمئنی از چربی و پروتئین برای انسان‌های اولیه تبدیل می‌کرد. جیمز چترز از نویسندگان مقاله از دانشگاه مک‌مستر کانادا در بیانیه‌ای گفت: «تمرکز روی ماموت‌ها به توضیح این امر کمک می‌کند که چگونه مردم کلوویس توانستند طی چند صد سال در سرتاسر آمریکای شمالی و به آمریکای جنوبی گسترش یابند».

بن پاتر، از نویسندگان اصلی مطالعه و باستان‌شناس دانشگاه آلاسکا در فربنکس افزود، نتایج مطالعه یافته‌های مشابهی را تایید می‌کند که در محوطه‌های باستان‌شناسی دیگر به دست آمده است. او گفت شکار ماموت‌ها سبک زندگی انعطاف‌پذیری را فراهم می‌کرد و به مردم کلوویس این امکان را می‌داد که بدون تکیه بر حیوانات کوچک‌تر برای شکار، به مناطق جدید مهاجرت کنند.

مطالعه‌ی جدید رژیم غذایی مردم کلوویس را با تجزیه‌وتحلیل داده‌های ایزوتوپی که قبلاً از آنزیک-۱ منتشر شده بود، مدل‌سازی کرد. سپس برای تخمین مقادیر ایزوتوپی رژیم غذایی مادر او، این داده‌ها را با درنظر گرفتن شیردهی تنظیم کرد. اثر انگشت ایزوتوپی حاصل نشان داد حدود ۴۰ درصد از رژیم غذایی مادر پسر از گوشت ماموت تأمین می‌شده، درحالی‌که باقی‌مانده رژیم غذایی عمدتاً از سایر حیوانات بزرگ مانند گوزن و گاومیش کوهان‌دار تشکیل می‌شده است.

نتایج همچنین نشان می‌دهد پستانداران کوچک نقش کمی در رژیم غذایی زن باستانی داشته‌اند. این یافته برخلاف نظریه‌هایی است که می‌گویند این حیوانات ممکن است منبع غذایی مهم بوده باشند. نویسندگان همچنین پیشنهاد می‌کنند که ترجیح مردم کلوویس به گوشت ماموت ممکن است در انقراض این موجودات غول‌پیکر در آمریکا در پایان آخرین دوره یخبندان نقش داشته باشد.