نیمی از بزرگسالان جهان تا سال ۲۰۵۰ دچار چاقی یا اضافه وزن خواهند شد

تا سال ۲۰۵۰، بیش از نیمی از بزرگسالان جهان با اضافه‌وزن یا چاقی مواجه خواهند شد که این بحران، سلامت عمومی و سیستم‌های بهداشتی را به چالش می‌کشد.

گزارش جدیدی هشدار می‌دهد تا سال ۲۰۵۰ بیش از نیمی از بزرگسالان و یک‌سوم کودکان و جوانان در سراسر جهان دچار اضافه وزن یا چاقی خواهند شد. این موضوع تهدیدی بی‌سابقه و جدی برای مرگ زودهنگام، بیماری‌ها و فشار زیاد بر سیستم‌های بهداشتی به حساب می‌آید.

براساس تحلیل منتشر شده در هفته‌نامه‌ی پزشکی لنست، ناتوانی و شکست‌های جهانی در واکنش به بحران رو‌به‌رشد چاقی در سه دهه‌ی گذشته به افزایش خیره‌کننده‌ی مبتلایان منجر شده است. این مطالعه نشان می‌دهد که در حال حاضر ۲٫۱۱ میلیارد بزرگسال ۲۵ ساله یا بزرگتر و ۴۹۳ میلیون کودک و جوان پنج تا ۲۴ ساله دارای اضافه وزن یا چاقی هستند. این تعداد نسبت به ۷۳۱ میلیون بزرگسال و ۱۹۸ میلیون کودک و جوان مبتلا، در سال ۱۹۹۰ افزایش چشمگیری داشته است.

ناتوانی جهانی در مقابله با بحران چاقی باعث افزایش چشمگیر مبتلایان شده است

گزارش می‌گوید پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ بدون اصلاحات و اقدامات فوری در سیاست‌گذاری، بیش از نیمی از افراد ۲۵ سال یا بالاتر در سراسر جهان (۳٫۸ میلیارد نفر) و حدود یک‌سوم کل کودکان و جوانان (۷۴۶ میلیون نفر) دچار اضافه وزن یا چاقی خواهند شد.

تحقیقات پیش‌بینی می‌کنند که چاقی در میان کودکان و نوجوانان (تا ۲۵ سال) به‌طور خاص نگران‌کننده خواهد بود، چرا که این گروه ۱۲۱ درصد بیشتر از قبل دچار چاقی خواهند شد. پیش‌بینی می‌شود که تعداد افراد زیر ۲۵ سال که با چاقی زندگی می‌کنند، تا سال ۲۰۵۰ به ۳۶۰ میلیون نفر برسد.

پروفسور امانولا گاکیدو، نویسنده‌ی اصلی مقاله از دانشگاه واشنگتن، گفت: «همه‌گیری بی‌سابقه جهانی اضافه وزن و چاقی، تراژدی عمیق و شکست اجتماعی عظیمی است.»

مطالعه نشان می‌دهد تعداد مبتلایان در سراسر جهان متفاوت است. بیش از نیمی از بزرگسالانی که به عنوان افراد دارای اضافه وزن یا چاقی شناخته می‌شوند در هشت کشور زندگی می‌کنند: چین (۴۰۲ میلیون)، هند (۱۸۰ میلیون)، ایالات متحده (۱۷۲ میلیون)، برزیل (۸۸ میلیون)، روسیه (۷۱ میلیون)، مکزیک (۵۸ میلیون)، اندونزی (۵۲ میلیون) و مصر (۴۱ میلیون).

پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۵۰، حدود یک‌سوم از کودکان و جوانانی که دچار چاقی هستند (۱۳۰ میلیون نفر) تنها در دو منطقه‌ی جغرافیایی شمال آفریقا و خاورمیانه و آمریکای لاتین و دریای کارائیب، زندگی کنند که این امر پیامدهای بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی شدیدی خواهد داشت.

محققان هشدار می‌دهند که کودکان در سراسر جهان سریع‌تر از نسل‌های گذشته وزن اضافه می‌کنند و چاقی در سنین پایین‌تر اتفاق می‌افتد که این امر خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی و سرطان را در سنین پایین‌تر افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، در کشورهای پردرآمد، حدود ۷ درصد از مردان متولدشده در دهه‌ی ۱۹۶۰ در سن ۲۵ سالگی چاق بودند؛ اما این میزان برای مردان متولد دهه‌ی ۱۹۹۰ به ۱۶ درصد افزایش یافت و پیش‌بینی می‌شود برای مردان متولد ۲۰۱۵ به ۲۵ درصد برسد.

همه‌گیری بی‌سابقه جهانی اضافه وزن و چاقی، شکست اجتماعی عظیمی است

گزارش لنست پیش‌بینی کرده است که‌ در بریتانیا، در بین کودکان پنج تا ۱۴ ساله، چاقی از ۱۲ درصد در دختران در سال ۲۰۲۱ به ۱۸٫۴ درصد در سال ۲۰۵۰ و از ۹٫۹ درصد به ۱۵٫۵ درصد در پسران در مدت مشابه افزایش خواهد یافت.

پیش‌بینی می‌شود که نزدیک به یک‌چهارم جمعیت بزرگسال چاق جهان در سال ۲۰۵۰، ۶۵ ساله یا مسن‌تر باشند که فشار بر سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی را تشدید می‌کند و باعث آشفتگی خدماتی در کشورهای با منابع کم خواهد شد.

مطالعه‌ی دومی که به‌تازگی توسط فدراسیون جهانی چاقی منتشر شد، در مورد تأثیر چاقی به ویژه در کشورهای فقیرتر هشدار داد. نویسندگان این مطالعه نوشتند: «بیشترین تعداد مرگ‌های زودرس ناشی از BMI بالا در کشورهای با درآمد متوسط پایین و متوسط رو به بالا است که نشان‌دهنده‌ی سطح پایین درمان‌های موجود است.»

جوهانا رالستون، مدیر اجرایی فدراسیون جهانی چاقی، می‌گوید: «چاقی تأثیرات چشمگیری بر سلامت، اقتصاد و جامعه دارد که احتمالاً برای کشورهایی که منابع کمتری دارند، چالش‌برانگیزتر خواهد بود.»

محققان مسئول مطالعه‌ی لنست اشاره کردند که برخی محدودیت‌ها برای گزارش وجود داشت؛ از جمله اینکه اگرچه آن‌ها از بهترین داده‌های موجود استفاده کردند، پیش‌بینی‌ها تحت تأثیر کمیت و کیفیت داده‌های گذشته قرار دارند. به این معنی که ممکن است اطلاعات و داده‌هایی که قبلاً جمع‌آوری شده‌اند کامل یا دقیق نبوده‌ باشند. همچنین تأثیر احتمالی و زیاد مداخلات نوظهور، مانند داروهای کاهش وزن، در نظر گرفته نشده است.

بحران چاقی دیگر مسئله‌‌ای فردی نیست و به چالشی جهانی تبدیل شده است و ابعادش آن‌قدر گسترده شده که مداخلات بهداشت عمومی برای کنترل آن باید در سراسر جهان انجام شود.